به گزارش زنان جهان، دکتر نائیجی با اشاره به عوارض ناشی از فیبروم های رحمی اعلام کرد: این عوارض شامل محدودیت رشد جنین، جدا شدن ناگهانی جفت، زایمان زودرس، زایمان سزارین، وضعیت بریچ (قرارگیری جنین از پا) و سقط جنین است.
وی گفت: فیبروم‌ها شایع‌ترین تومورهای مونوکلونال منشأ گرفته از سلول‌های عضله صاف رحم هستند. این تومورها براساس محل قرارگیری خود در رحم نامگذاری می‌شوند. فیبروم‌های رحمی به صورت رشد خوش‌خیم و غیرسرطانی سلول‌های عضلانی و بافت همبند رحم ظاهر می‌شوند و با نام‌های لیومیوم یا میوم نیز شناخته می‌شوند.
تاثیر هورمون‌ها بر فیبروم‌ها
این متخصص زنان و زایمان افزود: شیوع فیبروم‌ها تحت تاثیر هورمون‌های جنسی استروژن و پروژسترون است که در دوره‌های مختلف باروری زنان متفاوت است. فیبروم‌های رحمی معمولاً بین سنین ۲۰ تا ۵۰ سالگی علامت‌دار می‌شوند.
نائیجی همچنین به نشانه‌های بالینی تومورهای خوش‌خیم رحم اشاره کرد. در برخی موارد این تومورها بدون علامت هستند اما در صورت بزرگتر شدن می‌توانند با اثر فشاری مشکلاتی در روده‌ها و یا دفع ادرار ایجاد کنند.
وی ادامه داد: نشانه‌های دیگر شامل خونریزی شدید، درد لگن، یبوست، سقط جنین، نازایی و اختلالات تولید مثلی و بارداری هستند.
این متخصص زنان و زایمان اصلی ترین روش برای تشخیص فیبروم‌ها را سونوگرافی دانست و افزود: در برخی موارد از تصویربرداری با سونوگرافی همراه با تزریق سرم به داخل رحم استفاده می‌شود.
وی گفت: درمان متداول فیبروم‌ها جراحی است، اما در مواردی که جراحی ممکن نیست، هورمون‌تراپی و دارو می‌توانند به طور موقت علائم را کنترل کنند.
دکتر نائیجی هشدار داد که در برخی موارد فیبروم‌های بسیار بزرگ یا بدشکل ممکن است نیاز به بررسی توسط پزشک متخصص داشته باشند.
وی بیان کرد: بسیاری از زنان باردار با فیبروم‌ها مشکلی ندارند، اما شایع‌ترین عارضه فیبروم‌ها در دوران بارداری درد است، به خصوص در زنانی که فیبروم‌های بزرگتر از پنج سانتی‌متر دارند. فیبروم‌ها ممکن است خطر عوارضی مانند محدودیت رشد جنین، جدا شدن جفت، زایمان زودرس، زایمان سزارین، وضعیت بریچ و سقط جنین را افزایش دهند.