به گزارش زنان جهان، ، دکتر زهرا نائیجی با اشاره به اثرات منفی فیبروم‌های رحمی بر بارداری اظهار کرد: این تومورهای غیرسرطانی می‌توانند منجر به محدودیت رشد جنین، قطع ناگهانی جفت، زایمان زودرس، زایمان سزارین، وضعیت بریج جنین و سقط جنین شوند.
نائیجی توضیح داد که فیبروم‌های رحمی، تومورهای مونوکلونال شایع برخاسته از سلول‌های عضله صاف رحم هستند و بسته به محل قرارگیری‌شان در رحم نام‌گذاری می‌شوند. این تومورها که به نام‌های لیومیوم یا میوم نیز شناخته می‌شوند، خوش‌خیم و غیرسرطانی هستند و تحت تاثیر هورمون‌های استروژن و پروژسترون رشد می‌کنند.
این متخصص زنان و زایمان تاکید کرد: شیوع فیبروم‌ها در زنان بین سنین ۲۰ تا ۵۰ سالگی بیشتر است و هورمون‌های جنسی نقش مهمی در رشد آن‌ها ایفا می‌کنند.
وی ادامه داد: در دوران یائسگی، علائم فیبروم معمولاً کاهش می‌یابد مگر این‌که هورمون‌تراپی انجام شود که ممکن است باعث رشد مجدد فیبروم شود.
روش‌های تشخیص و درمان فیبروم
نائیجی سونوگرافی را اصلی‌ترین روش برای تشخیص فیبروم دانست و افزود: در برخی موارد، توده‌های داخل حفره رحم ممکن است با پولیپ اشتباه گرفته شوند و نیاز به تصویربرداری با سونوگرافی همزمان با تزریق سرم به داخل رحم است.
وی افزود: برخی از علائم فیبروم شامل خونریزی شدید، خونریزی غیرطبیعی ماهیانه، درد و فشار در لگن، آنمی، احساس فوریت در ادرار کردن، یبوست، نازایی و اختلالات تولید مثلی و بارداری است.
نائیجی با تاکید بر اهمیت توجه به فیبروم در دوران بارداری گفت: این تومورها ممکن است خطرات مختلفی برای بارداری و ایجاد کنند. برخی از این خطرات شامل محدودیت رشد جنین به دلیل کاهش فضای داخل رحم، قطع ناگهانی جفت، زایمان زودرس، زایمان سزارین، وضعیت بریج جنین و افزایش احتمال سقط جنین هستند.
وی توضیح داد: درمان معمول فیبروم جراحی است، اما در مواردی که جراحی ممکن نباشد، از هورمون‌تراپی و داروها برای کاهش علائم استفاده می‌شود.
این متخصص زنان و زایمان گفت: در برخی موارد نادر، فیبروم‌ها ممکن است بدخیم شوند و نیاز به بررسی و درمان دقیق‌تری دارند.